Nasza opowieść ...

...Gdy nagle zorientowała się, że nie wie w którą stronę ma iść!

-Niech to... - powiedziała cicho i zaczęła się zastanawiać, co zrobić.

-Przecież to jasne! Instrukcje są w liście!

Zbiłam to wszystko w całość Wink

Dawno dawno tamu za czterema pałacami za jednym krzaczkiem żyła sobie dziewczyna która miała na głowie zielone czółka i nazywała się samą Marią Antoniną chyba nie była normalna, ale cóż... żyła bo chciała mieć dużo fioletowych butów, które zaprojektował specjalnie dla niej Gucci. Uważa również Ze świat otaczający jest tylko marną szarą rzeczywistością której nie da się zmienić na lepsze chociaż bardzo by się tego chciało. Dziewczyna miała na Imię Elizabeth chociaż mówiono jej Lola. Postanowiła się zmienić nic jej nie wychodziło tak jakby chciało. Zaczynało to powoli ja poważnie denerwować. Czuła się trochę zagubiona, więc otworzyła książkę i w środku zobaczyła kopertę, w której znajdował się list bez nadawcy zaadresowany wprawną ręką do królowej Anglii Małgorzaty II, a w liście znajdowały się wskazówki dotyczące podboju całeo świata. Lola bardzo się tym przejęła i postanowiła opowiedzieć o wszystkim swojej papudze, która była zwierzęciem niezwykłym, więc pobiegła do pokoju, w którym stała klatka z papugą. Bardzo się zdziwiła, gdy przekonała się, że papuga zjadła całą kukurydzę, którą Lola dała jej jakiś czas temu. Lola podbiegła do klatki i powiedziała
- Andziu, strasznie dużo jesz!
Papuga popatrzyła na Lolę niewinnym wzrokiem i po chwili powiedziała (jeśli umiała mówić xD)
- Sorki, Lolu, ale muszę ci coś wyznac... Ostatnio słyszałam rozmowę dwóch mężczyzn w podeszłym wieku, którzy szczegółowo omawiali plan podbicia świata, który otrzymali od króla i królowej, którzy umarli na depresję, toteż plan ten musiał wykonać ktoś inny, więc został on przekazany tym dwóm panom, których papuga podsłuchała.
- Naprawdę?? - spytała Lola.
-A wyglądam, jakbym żartowała?- odparła papuga
-Nie, ale ciężko mi w coś takiego uwierzyć. - odparła Lola. - Ale mów dalej...
-To chyba oczywiste. Musisz się nimi zająć!
Lola się zdziwiła i zaniepokoiła.
-Ale... jak ja niby mam to zrobić? - zapytała. Pomyślała przez chwilę i w końcu przypomniała sobie po co tutaj przyszła.
- No tak, znalazłam list z planem podboju świata!
Papuga wytrzeszczyła na nią oczy.
-Znalazłaś ten plan? No to przynoś go szybko, na co jeszcze czekamy!
Lola zdziwiona śmiałością papugi, pobiegła szybko po plan, by się przekonać, że w pokoju, w którym go zostawiła, już go nie ma.
-Och, nie! Zostałam okradziona! - wykrzyknęła
Przypadkiem usłyszał to dzielnicowy, który włóczył się po osiedlu. Nie był bardzo inteligentny, więc nie namyślając się długo, chwycił telefon i zadzwonił na policję, ale Lola miała to gdzieś i dalej rozmawiała ze swoją papugą.
-Papugo, poradź, co robić!...
- Poradzę ci coś, ale za krakersa!
Lola szybko pobiegła po krakersa. Wróciła po chwili zdyszana i podała go papudze.
-Masz, ty żarłoku. - powiedziała z uśmiechem. - A teraz mi coś poradź. Czy powinnam odkryć tę tajemnicę?
-Jeszcze się pytasz! - oburzyła się papuga. - Oczywiście, że tak.
-No to nie ma na co czekać. Wyruszam w drogę...
-Czekaj! - wrzasnęła papuga -Weź to - wskazała dziobem na mały woreczek na długim sznurku, który wisiał koło jej klatki. Lola sięgnęła po woreczek, otworzyła go i wytrzeszczyła oczy.
-Skąd to masz? - zapytała szeptem.
- Miało się te kontakty...Używaj tego w słusznej sprawie i pilnuj jak oka w głowie!
-Dobrze. - obiecała Lola.
Schowała swój nowy skarb do kieszeni i spakowała plecak.
-No to do zobaczenia. - powiedziała do papugi, po czym wyszła z domu, na spotkanie przygodzie, która miała ją czekać.
Szła przed siebie myśląc czy da sobie radę z zadaniem, które przed nią postawiono, gdy nagle zorientowała się, że nie wie, w którą stronę ma iść!
-Niech to... - powiedziała cicho i zaczęła się zastanawiać, co zrobić -Przecież to jasne! Instrukcje są w liście!

O, dzięki Lucia ;*
Dobrze nam idzie, nie? Wink

Lola usiadła na pobliskiej ławce, otworzyła list i zaczęła powoli czytać...

Nie przeczytała nawet zdania, gdy nagle stanął przed nią wysoki mężczyzna...

..., który patrzył jak zahipnotyzowany na list w jej ręku.

- Eee... O co chodzi? - zapytała Lola.

- Pokażesz mi ten list na sekundkę? - zapytał mężczyzna.

- Aaale po co...?! - zdziwiła się Lola.

- Nic Cię to nie powinno obchodzić. - warknął człowiek. - To jak, pokażesz czy nie?

- Nie, póki nie dowiem się po co panu ten list?! Nie wiem, czy mogę panu ufać...

...A z resztą, niby dlaczego miałabym go panu pokazywać? To prywatna korespondencja! Cóż za bezczelność!

Człowiek wymamrotał coś pod nosem, po czym odwrócił się i zniknął w ciemnościach...

- Cóż to za dziwny człowiek! - powiedziała cicho i ponownie wróciła do czytania listu.

"Kimkolwiek jesteś, zastanów się 5 razy, czy chcesz to przeczytać"...